We zijn nog maar net terug van de vorige staptocht (eergisteren) en willen alweer op pad. De kinderen zijn iets minder enthousiast: " Weeral stappen?". We laten ze daarom tot 15u knutselen en rommelen in de mobilhome en vertrekken pas daarna. Het miezert een heel klein beetje, maar dankzij de lange verhalen van Johnny zijn de meisjes weer direct in wandelstemming. Het is zoiets als een verworven recht geworden, stappen is gelijk aan spannende zelfverzonnen verhalen luisteren. En als Johnny's verhaal en speeksel uitgeput zijn, moet ik het overnemen met een lauw en half zo lang verhaal, maar de meisjes stappen door en dat is het voornaamste. Max slaapt ondertussen op mijn rug zijn middagdut.
De hut is weer subliem gelegen en netjes en gezellig. Fantastisch toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten