maandag 25 februari 2013
vrijdag 22 februari 2013
FOTOOS - verwennerij
Voor mij is dat een stuk wortelcake
Voor Johnny is dat een tasje koffie
voor max het ongelooflijke gamma aan babyvoeding (meestal bio-dynamisch of grappig ingeblikt)
.... En voor de meisjes natuurlijk een ijsje (geen passende foto gevonden)
Voor Johnny is dat een tasje koffie
voor max het ongelooflijke gamma aan babyvoeding (meestal bio-dynamisch of grappig ingeblikt)
.... En voor de meisjes natuurlijk een ijsje (geen passende foto gevonden)
FOTOOS - watervallen zwemmen grotten pannekoekenrotsen
De westkust heeft allerlei spannende avonturen in petto.
Zee en oerwoud
Zee en oerwoud
VERSLAG - de westkust (etappe 3)
Een spectaculaire en super stijle afdaling wacht ons na de Arthurs Pass. Maar de pret is van relatief korte duur: 10 km remmen knijpen langs stijle, rood bloemende oerwoudflanken en dan was het alweer trappen geblazen. Berg op, berg af. We hadden niet anders verwacht, ondanks het dalen van 960 meter hoogte naar de kust in drie dagen. Zo is Nieuw Zeeland. Op en af, langs Jacksons en Lake Brunner naar Greymouth. We laten op het einde van dag 3 de stad Greymouth (aan de monding van de River Grey, zoals wij Dendermonde hebben, is hier een Greymouth) letterlijk links liggen en fietsen richting noorden door tot Rapahoe. Een gezellige camping aan zee, veel bloemen, een zwembad met ijskoud water waar Max erg van geniet, een sjofel speeltuintje en een smaakvolle keuken en eetzaal. Het keienstrand ligt net achter de bosjes op 10 meter van onze tent, de kletsende golven wiegen ons in slaap, de westkust. Hier start ons deeltje westkust, geen gletsjers (de horden toerist-trekkende Fox Glacier en Frans Jozef liggen ver ten zuiden van ons), maar op de fiets wel aan de linkerzijde spectaculaire zichten over de kliffen, de golven, stranden en rotsen in de branding, en aan de rechterzijde oerwoudflanken, rotsen met palmbomen en boomvarens, en woest gebergte.
De drie dagen van de pas naar zee waren niet echt om naar huis te schrijven, we zijn al beter gewend (en erg verwend), maar het stuk Greymouth-Westport is weer indrukwekkend, genieten van de beelden en zichten die we maar niet serieus op foto vastgelegd krijgen. We geven de moed niet op en blijven foto's nemen, maar het lukt onmogelijk om het landschap rondom vast te leggen (Jochen, waar gaf jij les fotografie?). En waar het lukt trakteren we op een ijsje, en waar het lukt doen we inkopen, en de campings vallen altijd reuze mee... en we genieten van de zon (weer geen regen, zelfs aan de westkust niet, danku weergoden!), en de kinderen zijn blij en gezond, .... Joepie !!! Buiten busreizen en midgets (die we met sokken en muggenmelk wel te baas zijn) is het 100% genieten.
We zitten nu op een camping bij de Pancakes Rocks, in Punakaiki. Morgen een dagje rust ingecalculeerd om die Pancakes Rocks te gaan bekijken en de was te doen. Na een week dagelijks tentjes opvouwen is twee nachten op een zelfde camping blijven een welgekome verademing. De kinderen hebben daar niet zozeer behoefte aan, die spelen toch maar door waar je ook gaat of staat, maar voor ons is dat wel eens lekker rustig.
De drie dagen van de pas naar zee waren niet echt om naar huis te schrijven, we zijn al beter gewend (en erg verwend), maar het stuk Greymouth-Westport is weer indrukwekkend, genieten van de beelden en zichten die we maar niet serieus op foto vastgelegd krijgen. We geven de moed niet op en blijven foto's nemen, maar het lukt onmogelijk om het landschap rondom vast te leggen (Jochen, waar gaf jij les fotografie?). En waar het lukt trakteren we op een ijsje, en waar het lukt doen we inkopen, en de campings vallen altijd reuze mee... en we genieten van de zon (weer geen regen, zelfs aan de westkust niet, danku weergoden!), en de kinderen zijn blij en gezond, .... Joepie !!! Buiten busreizen en midgets (die we met sokken en muggenmelk wel te baas zijn) is het 100% genieten.
We zitten nu op een camping bij de Pancakes Rocks, in Punakaiki. Morgen een dagje rust ingecalculeerd om die Pancakes Rocks te gaan bekijken en de was te doen. Na een week dagelijks tentjes opvouwen is twee nachten op een zelfde camping blijven een welgekome verademing. De kinderen hebben daar niet zozeer behoefte aan, die spelen toch maar door waar je ook gaat of staat, maar voor ons is dat wel eens lekker rustig.
VERSLAG - HOP naar etappe 3
Queenstown - Christchurch
Van Queenstown terug naar af. Weer naar de start waar de trip vorige maand begon. We maken een 8 en staan weer op het centrale punt: de onderste loep hebben we genomen en er rest ons nog een maand voor de bovenste loep.
De busrit Queenstown-Christchurch was hel. Het begon eigenlijk al bij de 2 km fietsen van camping tot bushalte. Als een afschuwelijk voorteken werd er 20 meter achter ons een fietser grandioos van de baan geslingerd door een auto, waarschijnlijk een auto die meer oog had voor ons dan voor de inrit waar ze ondertussen op manoeuvreerde. Wij hadden geen tijd om de fietser bij te staan en konden slechts even zijn schrootfiets van de straat op de stoep slepen en zagen gelukkig andere mensen stoppen en uitstappen terwijl wij verder richting bushalte reden. Vervolgens weigerde de chauffeur ons mee te nemen. Jammer, maar het MOEST gewoon. We hadden namelijk tickets voor de transAlpine railway de dag erop, van Christchurch tot de Arthurs Pass. Geen begrip. Geen plaats, de fietsen zijn te groot. Larie en apekool, die fietsen passen perfect, het MOET gewoon. We zijn zelf onze fietsen en al onzen bazaar ( 8 fietstassen, een eettas, een extra tentzak, een kinderstoel, de trailer, de bob yak met gele zak met daarin matjes en slaapzakken, het ziet er inderdaad immens uit) in de bus beginnen rammen met een tierende buschauffeur achter ons. Oh wat was die slecht gezind, maar het MOEST gewoon. Voilà, we zitten erop, alles paste net, zie je wel...
En dan.... Overgeven overgeven en overgeven. Eerst Max, toen begon Jolan mee te doen en tenslotte ook Tinka. Van 8u20 (om 6 uur opgestaan om de tent op te kramen en op tijd bij de bus te staan) tot 17u20. 9 uur hel. We begrijpen weer waarom we zo graag fietsen. Desondanks waren de kinderen heel flink en geduldig, en wij zagen ondertussen een deel van de eerste etappe (langs de meren) in rewind passeren (Omarama, Twizel, Lake Tekapo, Lake Pukaki, Geraldine).
Christchurch - Arthurs Pass
Alles in Christchurch was volzet, elk motelletje of kamertje of homestay. We waren het niet van plan (niet weer zo vroeg opstaan om de tent op te krassen), maar waren dan toch maar blij dat we onze tent op zak hadden en onze tent nog wel een vrij plekje kreeg. Eerst fietsen in elkaar zetten, dan fietsen, geld afhalen, een restaurantje zoeken, fietsen, de camping zoeken, tent zetten, kindjes in bad, naar bed. En dan inkopen doen voor de volgende trek. Voor 3 dagen proviand nodig. Tot 22u30 in de supermarkt rondgehost. Gelukkig maar dat die tot midnight open zijn!
Weer om 6 uur de wekker.
De trein vertrekt om 8u15 en een half uur eerder de bagage inchecken. Duimen - duimen dat conducteurs sympathieker zijn dan buschauffeurs. Godzijdank. Dat loopt vlotjes. En de treinrit is een feest! Naast rivierdalen, ravijnen, bergflanken, over bruggen en door spannende tunnels. Dwars erdoor, zonder bochtjes en remmen en optrekken. In gelijke pas rechtdoor. Heerlijk. En grote ramen, zelfs tegen het plafond, en een coupe om buiten te gaan staan. Oh, we genieten allemaal. We laten ons afzetten op 736 meter hoogte, 250 met onder de Arthurs pas om dan in 3 dagen te dalen naar de westkust, Greymouth. Voor we aan die trek beginnen trakteren we onszelf eerst op ijsjes, milkshake, wortelcake en een koffie, om de 2 afgelopen stresserende dagen weg te spoelen en ons moed in te snoepen om eerst over 5 km 250 meter te stijgen tot aan de pas.
Van Queenstown terug naar af. Weer naar de start waar de trip vorige maand begon. We maken een 8 en staan weer op het centrale punt: de onderste loep hebben we genomen en er rest ons nog een maand voor de bovenste loep.
De busrit Queenstown-Christchurch was hel. Het begon eigenlijk al bij de 2 km fietsen van camping tot bushalte. Als een afschuwelijk voorteken werd er 20 meter achter ons een fietser grandioos van de baan geslingerd door een auto, waarschijnlijk een auto die meer oog had voor ons dan voor de inrit waar ze ondertussen op manoeuvreerde. Wij hadden geen tijd om de fietser bij te staan en konden slechts even zijn schrootfiets van de straat op de stoep slepen en zagen gelukkig andere mensen stoppen en uitstappen terwijl wij verder richting bushalte reden. Vervolgens weigerde de chauffeur ons mee te nemen. Jammer, maar het MOEST gewoon. We hadden namelijk tickets voor de transAlpine railway de dag erop, van Christchurch tot de Arthurs Pass. Geen begrip. Geen plaats, de fietsen zijn te groot. Larie en apekool, die fietsen passen perfect, het MOET gewoon. We zijn zelf onze fietsen en al onzen bazaar ( 8 fietstassen, een eettas, een extra tentzak, een kinderstoel, de trailer, de bob yak met gele zak met daarin matjes en slaapzakken, het ziet er inderdaad immens uit) in de bus beginnen rammen met een tierende buschauffeur achter ons. Oh wat was die slecht gezind, maar het MOEST gewoon. Voilà, we zitten erop, alles paste net, zie je wel...
En dan.... Overgeven overgeven en overgeven. Eerst Max, toen begon Jolan mee te doen en tenslotte ook Tinka. Van 8u20 (om 6 uur opgestaan om de tent op te kramen en op tijd bij de bus te staan) tot 17u20. 9 uur hel. We begrijpen weer waarom we zo graag fietsen. Desondanks waren de kinderen heel flink en geduldig, en wij zagen ondertussen een deel van de eerste etappe (langs de meren) in rewind passeren (Omarama, Twizel, Lake Tekapo, Lake Pukaki, Geraldine).
Christchurch - Arthurs Pass
Alles in Christchurch was volzet, elk motelletje of kamertje of homestay. We waren het niet van plan (niet weer zo vroeg opstaan om de tent op te krassen), maar waren dan toch maar blij dat we onze tent op zak hadden en onze tent nog wel een vrij plekje kreeg. Eerst fietsen in elkaar zetten, dan fietsen, geld afhalen, een restaurantje zoeken, fietsen, de camping zoeken, tent zetten, kindjes in bad, naar bed. En dan inkopen doen voor de volgende trek. Voor 3 dagen proviand nodig. Tot 22u30 in de supermarkt rondgehost. Gelukkig maar dat die tot midnight open zijn!
Weer om 6 uur de wekker.
De trein vertrekt om 8u15 en een half uur eerder de bagage inchecken. Duimen - duimen dat conducteurs sympathieker zijn dan buschauffeurs. Godzijdank. Dat loopt vlotjes. En de treinrit is een feest! Naast rivierdalen, ravijnen, bergflanken, over bruggen en door spannende tunnels. Dwars erdoor, zonder bochtjes en remmen en optrekken. In gelijke pas rechtdoor. Heerlijk. En grote ramen, zelfs tegen het plafond, en een coupe om buiten te gaan staan. Oh, we genieten allemaal. We laten ons afzetten op 736 meter hoogte, 250 met onder de Arthurs pas om dan in 3 dagen te dalen naar de westkust, Greymouth. Voor we aan die trek beginnen trakteren we onszelf eerst op ijsjes, milkshake, wortelcake en een koffie, om de 2 afgelopen stresserende dagen weg te spoelen en ons moed in te snoepen om eerst over 5 km 250 meter te stijgen tot aan de pas.
zondag 17 februari 2013
VERSLAG - een balanske
We zijn halfweg, net een maand, tijd voor wat statistiek en cijfers.
680 km gefietst
22 fietsdagen
7 rustdagen
3 keer de bus genomen (waarvan 1 dure taxi), voor ongeveer telkens een dikke twee uur rijden.
1 keer een lift gekregen, fietsen in de remork
Etappe 1 (de berg-meren) gemiddeld zo' n 40 km per dag gefietst, 400 km
Etappe 2 (de zuidkust) gemiddeld 20 km per dag gefietst (veel grindwegen), 250 km
3 keer wild gekampeerd
6 DOC campings gedaan (zo goed als wild kamperen)
2 keer bij mensen in de tuin onze tent gehesen
1 keer in de hut met zicht op zee van een boerenfamilie mogen overnachten
2 keer een kamertje gehuurd en in een echt bed geslapen, (dus 24 tentnachten)
Schieten er 15 nachten over op campings, van basic en gewoontjes tot holliday park
1 keer voor 4 dagen proviand mee genomen
3 keer voor 2,5 dagen eten ingeslagen
1 lekke band van de kinderkar
1 Linkerrem laten maken nadat de fiets was omgevallen (hevige windvlaag)
Veel dode egels, vogeltjes waaronder een grote buizerd, possums en 3 dode kangoeroes naast de weg
Veel zeeleeuwen, Blaauw-ogige en geel-ogige pinguïns gezien
In de golven gespeeld tussen de Hector- dolfijnen
Een familie possum heeft vanuit de boom boven de tent de tent onder gepiest
Een possum en een egel hebben aan ons vuilzakje geknaagd ' s nachts
Miljoenen koeien, schapen en merinosschapen gezien in de wei
2 regendagen, 27 droge dagen, waarvan de helft heet met een fris briesje, de helft licht tot zwaar bewolkt. We zijn dikke chansars wat het weer betreft !!!
FOTOOS - rond Queenstown
1-2-3-4 Wilsons Bay
5-6-7-8-9-10-11-12-13-14naar Moke Lake
15-16-17-18 ...Moke Lake ( heeeeeeerlijke plek !)
5-6-7-8-9-10-11-12-13-14naar Moke Lake
15-16-17-18 ...Moke Lake ( heeeeeeerlijke plek !)
Abonneren op:
Posts (Atom)