Zweden, land van bossen en meren

Na de Nimis-torens rijden we door naar het midden van de onderkant van Zweden, richting Oland. Daar in de helft, in Thingsryd, wordt de mobilhome aan de kant gezet en gaan we er weer eens met de fiets op uit. Wat en drie- of vierdaagse zou worden, wordt een zevendaagse. We fietsen rond het meer Asne tot Huseby (oud-industriële site met prachtig natuurmuseumpje) met een visvergunning op zak en slapen na een dag van om en bij de 50 km fietsen een keer in de tent in het veld en twee maal in een schuilhut (het is zonnig, redelijk zacht en droog weer), telkens aan de rand van het water. We zijn in Pipi Langkousland en we zijn helemaal gelukkig. Na slechts 2 uur rijden na de overzetboot (de grens dus) zit je echt al in het diepe Zweden. Het land ook van Niels Holgerson, waar je constant het klapwieken van een koppel wilde ganzen boven je hoofd hoort. Max die intussen 'Mak', 'ik' en 'mij' door elkaar haalt en vooral heel vaak gebruikt, kent intussen ook al goed het verschil tussen een eend, een gans en een zwaan (zelfs van heel ver). Het land van rood gemeniede houten huisjes met wit schrijnwerk, dennenbossen en berkenbossen, bossen vol rotsen en dikke stenen en mos en moeras en meren. We zagen herten, reeën, ganzen, suskewiets, mieren, raven, kraanvogels, hazelwormen en zwanen. Overal vuurplekken, schuilhutten, steigers of vlotten. We eindigen de fietstocht in Vildermarks camping, iets dat klinkt als wildemanscamping.