dinsdag 23 juli 2013

Zwerversbestaan en Snowvege

Na 3 weken met vrienden en familie rond te reizen zijn we nu weer alleen. Dat betekent weer een zwerversbestaan: meer parkings en minder campings. En meer met fiets en tent erop uit.
We zoeken pas een camping op als het fototoestel platte batterij heeft, onze pipi-bak knalvol zit, mijn haar dringend eens gewassen moet worden, de watertank leeg is of de I-pad plat is. Tussendoor staan we zowat overal, op een klein parkingkje midden in de bergen of langs een fjord, maar liefst met de tent op een heuveltop een eind van de weg af, aan een riviertje of waterval, dat is voor ons het toppunt van reizen. We zijn in ons element als we een eind kunnen fietsen en dan de tent opzetten in the middel of nowhere. De Snowvege, van fjord tot fjord over een bergmassief van meer dan 1000 meter hoog was een schitterende tocht (wel eerst met de mobilhome tot ongeveer boven gereden en dan vooral naar beneden bollen), echt genieten met de haren in de wind. Zo'n rit wil je absoluut niet vanuit de auto meemaken, die moet je voelen, rieken, strelen, en bij 10km per uur gade slaan. De snowvege is bovendien een 'turistvege' en dan kom je ook af en toe 'architecturkes' tegen: kleine ingrepen in het landschap, een architecturaal hoogstandje als openbare WC, een installatie/paviljoen of een uitzichtpunt om u tegen te zeggen, van vooraanstaande architecten. Die 'architecturkes' zijn schitterend.
Johnny wacht na zo'n ontspannende tweedaagse fietstocht bergafwaarts wel de zware opdracht om de mobilhome weer op te pikken en de bol-tocht weer naar boven te fietsen in enkele uurtjes, maar ondanks het gezweet en gepuf is dat een fysieke uitdaging die niet veel mensen hem nadoen en die de conditie top houdt.







































Geen opmerkingen:

Een reactie posten