Het bereiken van Noorwegens meest gefotografeerde rots Preikestolen verwacht een goede conditie en duurt 5 uur heen en terug. We trekken er twee dagen voor uit. De eerste dag gaat Johnny met Tinka, de tweede dag kan ik dan met Jolan. Zo kunnen we hen in de draagzak op de rug dragen als ze uitgeput zijn. Max mee tot boven slepen lijkt ons wat zwaar en waaghalzerig, hij zou er zelf niet veel aan hebben: 5 uur aan een stuk op de rug. Max mag twee dagen met een van z'n zussen bij de mobilhome rondscharrelen wat ook eens leuk kan zijn, een zus voor hem alleen.
Wat blijkt? Tinka heeft de tocht helemaal gedaan ZONDER ook maar even in de rugzak te zitten bij Johnny! Echt ongelooflijk.
De volgende ochtend laat Jolan zich kennen: ze heeft echt geen zin om met mij mee te gaan. (Onze allerliefste Jolan, ons dromerke, is een beetje een liever-luitjes-dan-moetjes-meisje) Ik ben een beetje treurig om de tocht alleen te ondernemen en twijfel Max als gezelschap mee te sleuren, tot Tinka voorstelt nog eens mee te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Tinka doet in haar lekkere roze jogging twee dagen achter elkaar de zware en uitdagende tocht en ook ik draag haar geen meter. (Onze allerliefste Tinka, onze wildebras, heeft het aardje naar haar vaartje en geniet gewoon van die fysieke uitdagingen). Johhny wil niet onderdoen voor z'n oudste dochter en jogt als de kinderen in bed gaan nog even heen en terug. Op twee uur is hij terug op de camping (incl 4 km fietsen tot de start van de preikestolen-wandeling). Hij was om 22u15 helemaal alleen op de preikestolen! Dat is wel een mooie beloning want overdag is het file-wandelen en staan er minstens 100 mensen op de platte rots, 600 meter boven de Lysefjord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten