Queenstown - Christchurch
Van Queenstown terug naar af. Weer naar de start waar de trip vorige maand begon. We maken een 8 en staan weer op het centrale punt: de onderste loep hebben we genomen en er rest ons nog een maand voor de bovenste loep.
De busrit Queenstown-Christchurch was hel. Het begon eigenlijk al bij de 2 km fietsen van camping tot bushalte. Als een afschuwelijk voorteken werd er 20 meter achter ons een fietser grandioos van de baan geslingerd door een auto, waarschijnlijk een auto die meer oog had voor ons dan voor de inrit waar ze ondertussen op manoeuvreerde. Wij hadden geen tijd om de fietser bij te staan en konden slechts even zijn schrootfiets van de straat op de stoep slepen en zagen gelukkig andere mensen stoppen en uitstappen terwijl wij verder richting bushalte reden. Vervolgens weigerde de chauffeur ons mee te nemen. Jammer, maar het MOEST gewoon. We hadden namelijk tickets voor de transAlpine railway de dag erop, van Christchurch tot de Arthurs Pass. Geen begrip. Geen plaats, de fietsen zijn te groot. Larie en apekool, die fietsen passen perfect, het MOET gewoon. We zijn zelf onze fietsen en al onzen bazaar ( 8 fietstassen, een eettas, een extra tentzak, een kinderstoel, de trailer, de bob yak met gele zak met daarin matjes en slaapzakken, het ziet er inderdaad immens uit) in de bus beginnen rammen met een tierende buschauffeur achter ons. Oh wat was die slecht gezind, maar het MOEST gewoon. Voilà, we zitten erop, alles paste net, zie je wel...
En dan.... Overgeven overgeven en overgeven. Eerst Max, toen begon Jolan mee te doen en tenslotte ook Tinka. Van 8u20 (om 6 uur opgestaan om de tent op te kramen en op tijd bij de bus te staan) tot 17u20. 9 uur hel. We begrijpen weer waarom we zo graag fietsen. Desondanks waren de kinderen heel flink en geduldig, en wij zagen ondertussen een deel van de eerste etappe (langs de meren) in rewind passeren (Omarama, Twizel, Lake Tekapo, Lake Pukaki, Geraldine).
Christchurch - Arthurs Pass
Alles in Christchurch was volzet, elk motelletje of kamertje of homestay. We waren het niet van plan (niet weer zo vroeg opstaan om de tent op te krassen), maar waren dan toch maar blij dat we onze tent op zak hadden en onze tent nog wel een vrij plekje kreeg. Eerst fietsen in elkaar zetten, dan fietsen, geld afhalen, een restaurantje zoeken, fietsen, de camping zoeken, tent zetten, kindjes in bad, naar bed. En dan inkopen doen voor de volgende trek. Voor 3 dagen proviand nodig. Tot 22u30 in de supermarkt rondgehost. Gelukkig maar dat die tot midnight open zijn!
Weer om 6 uur de wekker.
De trein vertrekt om 8u15 en een half uur eerder de bagage inchecken. Duimen - duimen dat conducteurs sympathieker zijn dan buschauffeurs. Godzijdank. Dat loopt vlotjes. En de treinrit is een feest! Naast rivierdalen, ravijnen, bergflanken, over bruggen en door spannende tunnels. Dwars erdoor, zonder bochtjes en remmen en optrekken. In gelijke pas rechtdoor. Heerlijk. En grote ramen, zelfs tegen het plafond, en een coupe om buiten te gaan staan. Oh, we genieten allemaal. We laten ons afzetten op 736 meter hoogte, 250 met onder de Arthurs pas om dan in 3 dagen te dalen naar de westkust, Greymouth. Voor we aan die trek beginnen trakteren we onszelf eerst op ijsjes, milkshake, wortelcake en een koffie, om de 2 afgelopen stresserende dagen weg te spoelen en ons moed in te snoepen om eerst over 5 km 250 meter te stijgen tot aan de pas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten