VERSLAG - een doordeweekse fietsdag in detail

Een doorsnee fietsdag meer in detail

Een vingertje tokt op m'n neus, "Nnneuh . ... nneuh". 7u45. En dan een vingertje dat mijn mond probeert in te glippen. Max is vanaf het eerste ogenblik vol leven. Wij moeten onze ogen uitwrijven en proberen max nog wat stil te houden met geflodder en een koekje. Een kwartiertje later begint de tent vlak naast ons te gibberen. En dan een klein paniekje: Jolan moet nodig en krijgt de tent niet open van binnen uit. we haasten ons om Jolan op tijd te redden en schieten haar direct sokjes en een broekje aan, uit voorzorg voor midgets of sandflies. ( We zijn er nog steeds niet uit of beiden hetzelfde zijn, of sandflies nog een ander erger ongedierte is). Ook Jolan en Tinka stoppen we wat koekjes toe. Iemand concentreert zich op de kinderen en de ander begint slaapzakken weg te steken, matjes te rollen, kleren te sorteren en fietszakken te vullen. Tinka en Jolan zwermen uit, zitten op de trampoline ( als we op een uitgeruste Hollidaypark- camping staan), of diep in de bosjes bij gebrek aan een speeltuin in de meer basic campings. Jolan is kindje en Tinka is mama en ze zijn net helemaal kindje en mama als onze fietsen rijklaar staan en we nog even langs de gemeenschappelijke keuken willen passeren voor cornflakes en bokes choco. In elke keuken hangt sowieso ook een warmwaterketel waar je zo heet theewater kan tappen. Zelfs een 'primitieve' camping zonder speeltuin heeft een alles-er-op-en-eraan keuken EN gasbarbecue. Behalve de afgelegen DOC-campings, die hebben enkel een houten registratiestandje en een WC, maar dan weer wel de meest sublieme afgelegen plekjes en ze zijn goedkoop.
(Een nachtje kamperen in een Holliday-park-camping kost 40€, een meer basic camping met sowieso super-de-luxe keuken ongeveer 26€ en een DOC-camping 10€, jammer genoeg zijn de meeste van deze campings zo afgelegen dat wij er fietsend niet langs komen of naar toe geraken, maar ALS ze op de route liggen proberen we daar te slapen. Ik schat dat we ongeveer 1/3 van de nachten op elke van zo'n campings staan, als we doc-camping en wild kamperen tot eenzelfde categorie rekenen.)

Om 11u a 11u30 zijn we ongeveer klaar om te fietsen, Max is dan ook weer helemaal klaar voor een fikse dut in de kar. We fietsen tot Max wakker is, tot we alweer honger krijgen of tot we ons nog eens kunnen bevoorraden in een supermarkt in een of ander banaal stadje. Ik ben content als we tegen het middageten al zo'n 20 a 25 km hebben gefietst, dan zitten we in of net over de helft. meestal is het al tegen 13u30 als we wat schaduw opzoeken naast de baan om te piknikken: brood met salami en kaas en daarna boke choco, ... en oh wat eet Max graag bokes choco! En intussen zijn Tinka en Jolan alweer uitgezwormen: in een boom, achter een rots, op een rots, onder een boom. Alsof vuurtjes maken, vissen vangen, mama en kindje spelen, boeketjes samen stellen, stenen verzamelen, er zijn geen 5 minuten pauze nodig voor hen om helemaal op te gaan in een spel. We laten ze wat spelen en rommelen de piknik weer bij elkaar. Nog 20 km te gaan.

In de namiddag steekt de wind op. Ik heb de indruk dat we voorlopig vaker wind mee hebben gehad dan tegen, gelukkig maar, want het kan echt enorm blazen hier.
In de namiddag wordt er vaak afgewisseld: Jolan en Tinka vinden het ook reuze gezellig in de kinderkar, en Max is dan in zijn nopjes vooraan. "Meuhh Meuhh" als we koeien passeren, "bhahahaaah bheheih", bij een wei vol schapen. En koeien en schapen mankeren hier niet, Max weet waarover te vertellen op de fiets!

Tussen 17u en 18u komen we bij de eindbestemming, een camping die we de dag ervoor hebben geselecteerd uit 'lonely planet cycling new zealand', landkaart, Doc- camping-gids en lokale brochuurtjes, een realistische 30 tot 50 km verderop. En dan is het werken geblazen: tenten zetten, matjes en slaapzakken klaar leggen, koken, de meisjes verzamelen die ergens ten velde zijn, eten, heel even stoeien, kinderen onder de douche, iets voor negenen de kindjes in slaap krijgen (ik leg me even naast Max tot hij na een kwartiertje inslaapt en Johnny luistert met Tinka en Jolan mee naar Annie MG Schmidt op de I-pad), en als de kindjes slapen vuile kleren wegbergen, bekijken tot waar we de dag daarna kunnen geraken en waar we zullen slapen, alles van de fietsen hijsen en in de tent opbergen en een douchke indien die mogelijkheid zich voordoet. Als het ons lukt om rond 15u al op de camping aan te komen hebben we nog de tijd om een speeltuin op te zoeken in een stadje, een wandeling te maken langs de kust, of wat vroeger te koken en daarna op pad te gaan voor een ijsje, als we dat onderweg nog niet gegeten hebben. Max wordt een echte zoetekauw. We moeten de hele dag op onze hoede zijn dat hij het toiletzakje waar we bij de vliegreis onze lollies in staken en sindsdien het snoepgoed in bewaren niet in de gaten krijgt. Want dan gaat het van "lolloo lolloo" en dan is Max ontroostbaar als hij geen snoepje of lolly krijgt.

De dagen zijn ontzettend gevuld en een sprietje tijd om wat te schrijven of lezen schiet er niet over. Eigenlijk hebben we op een bepaalde manier vooral rust tijdens het fietsen..... Terwijl het zweet van onze neus naar beneden stroomt en wij genieten van de onbeschrijfelijke vergezichten.