Een spectaculaire en super stijle afdaling wacht ons na de Arthurs Pass. Maar de pret is van relatief korte duur: 10 km remmen knijpen langs stijle, rood bloemende oerwoudflanken en dan was het alweer trappen geblazen. Berg op, berg af. We hadden niet anders verwacht, ondanks het dalen van 960 meter hoogte naar de kust in drie dagen. Zo is Nieuw Zeeland. Op en af, langs Jacksons en Lake Brunner naar Greymouth. We laten op het einde van dag 3 de stad Greymouth (aan de monding van de River Grey, zoals wij Dendermonde hebben, is hier een Greymouth) letterlijk links liggen en fietsen richting noorden door tot Rapahoe. Een gezellige camping aan zee, veel bloemen, een zwembad met ijskoud water waar Max erg van geniet, een sjofel speeltuintje en een smaakvolle keuken en eetzaal. Het keienstrand ligt net achter de bosjes op 10 meter van onze tent, de kletsende golven wiegen ons in slaap, de westkust. Hier start ons deeltje westkust, geen gletsjers (de horden toerist-trekkende Fox Glacier en Frans Jozef liggen ver ten zuiden van ons), maar op de fiets wel aan de linkerzijde spectaculaire zichten over de kliffen, de golven, stranden en rotsen in de branding, en aan de rechterzijde oerwoudflanken, rotsen met palmbomen en boomvarens, en woest gebergte.
De drie dagen van de pas naar zee waren niet echt om naar huis te schrijven, we zijn al beter gewend (en erg verwend), maar het stuk Greymouth-Westport is weer indrukwekkend, genieten van de beelden en zichten die we maar niet serieus op foto vastgelegd krijgen. We geven de moed niet op en blijven foto's nemen, maar het lukt onmogelijk om het landschap rondom vast te leggen (Jochen, waar gaf jij les fotografie?). En waar het lukt trakteren we op een ijsje, en waar het lukt doen we inkopen, en de campings vallen altijd reuze mee... en we genieten van de zon (weer geen regen, zelfs aan de westkust niet, danku weergoden!), en de kinderen zijn blij en gezond, .... Joepie !!! Buiten busreizen en midgets (die we met sokken en muggenmelk wel te baas zijn) is het 100% genieten.
We zitten nu op een camping bij de Pancakes Rocks, in Punakaiki. Morgen een dagje rust ingecalculeerd om die Pancakes Rocks te gaan bekijken en de was te doen. Na een week dagelijks tentjes opvouwen is twee nachten op een zelfde camping blijven een welgekome verademing. De kinderen hebben daar niet zozeer behoefte aan, die spelen toch maar door waar je ook gaat of staat, maar voor ons is dat wel eens lekker rustig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten