maandag 24 juni 2013

OSLO, Vigelandpark en opera

Vanuit het mobilhomeparadijs langs een haventje net achter het schiereiland Bygdoy waar een echt vikingschip ligt, verkennen we Oslo. (zie foto's "het leven zoals het is...")
We zijn genoodzaakt om de eerste anderhalve dag met stepjes, bus en tram door de stad te gaan, want Pino Hase (de ligfiets) krijgt een beurt bij de fietsenmaker.

We kunnen vloeken op het fijn stof van onze Antwerpse ring en daar ook uren over redetwisten -brug/tunnel- maar god zij dank hebben we tenminste een ring, weliswaar niet rond en aan de krappe kant, maar toch. Oslo heeft er GEEN waardoor al het doorrijdend verkeer de stad in wordt gezogen en tussen stad en waterkant scheert in tunnels en banen. Verschrikkelijk. Het witte operagebouw, de haventjes, de groene schiereilanden, dit alles is afgesneden van de chaotische stad door de E18. De uitdaging voor Oslo om haar kade op te krikken tot aangename verblijfsruimte als onderdeel van het stadsleven is een stuk groter dan het herwaarderen van onze kaaien inclusief het omhoog voeren van de waterkering. De heraanleg van de kaaien lijkt peanuts vergeleken met wat Oslo te doen staat om stad en water te verzoenen.
Stadinwaarts krijg je vaak een Brussels gevoel: stevig op-en-af, tunnels en bruggen, kolossen van gebouwen uit een fout tijdperk, veel verkeer, chaotisch, bouwputten, winkelcentra waar zigeuners bij de draaideuren samen troepen, hier en daar statige neoclassicistische gevels, aan het einde van de straat hoge kantoorgebouwen, trams en bussen, een sfeervol winkeltje, een handvol straten met historische panden, een theater, dan weer een Carnotstraat met bedelaars, te weinig fietsruimte en te veel verkeer. Oslo is zoals Brussel een stad waar je de fijne cafés en wijkjes moet kennen en de horden mensen en auto's erbij moet nemen, om ervan te houden.

Wij houden in Oslo vooral van het Vigeland beeldenpark en het prachtige operagebouw (zonder zonnebril keer je op een zomerse dag wel met een kramp in je wenkbrauwen en een verblinde blik terug door de overvloed aan witte steen).

Tijdens de terugreis staan voor Oslo (we nemen in Oslo de Colorline ferry terug naar Kiel in Duitsland) nog op het programma:
Het vikingschip en de grootste skischans van Europa.






























Geen opmerkingen:

Een reactie posten