VERSLAG - Van westkust tot Abel Tasman Park

De laatste dagen van de westkust-etappe waren super spannend wat rantsoen betrof.
Als je na 4 dagen zonder winkelen rekent op een kruideniertje in Punakaiki (waar de pannekoekenrotsen zijn) omdat er een winkelwagentje op een of ander plan staat aangegeven en ze verkopen daar dan enkel plat wit brood (geen beleg), ijsjes, enkele blikken bonen in tomatensaus, pampers (gelukkig!), zeep en scheerschuim dan paniekeer je wel even.
OK. Even goed uittellen, nog drie dagen fietsen tot aan Westport, de volgende grote stad en het einddoel van deze etappe. Nog genoeg havermout en melkpoeder als ontbijt. Vanavond kunnen we in het restaurant frietjes met vis eten, morgen verloren bokes met eikes die we wel in een langs-de-weg-verkoop-stalletje zullen vinden en dan kopen we naast 3 platte witte toastbroden nog twee blikken bonen en twee repen chocola, want ons beleg slelt ook niks meer voor. En we hebben nog noodeltjes voor het laatste middagmaal en wat mueslibars. Zou net moeten lukken.
De laatste fietsdag tot Westport was 47 km en wat waren we gelukkig toen we 8 km voor de stad al een taverne naast de weg passeerden. We hoefden maar even naar elkaar te kijken en knepen de remmen onmiddellijk dicht: frietjes met sla en sla en nog eens een extra portie sla aub.
De volgende dag werd een rustdag en hebben we in de Westport-supermarket de fruit-en groentenafdeling geplunderd. Max heeft een handvol tomaten gesmikkeld, Tinka een kilo abrikoosjes en Jolan wel 3 appels. We kwamen met tassen vol fruit en groenten buiten en het kostte geen moeite die in anderhalve dag te verwerken.

Met de bus van Westport een dikke 2 uur naar Kohatu, een kruispunt vanwaar het twee dagen fietsen is naar Motueka, een uitvalsbasis voor Abel Tasman national park. We vreesden de buschauffeur meer dan onze overgevende kinderen, maar alles viel mee: de chauffeur was een supervent en alleen Max had het weer goed te pakken. Tussen Kohatu en Motueka liggen twee mooie en relaxe fietsdagen, droog glooiend gebergte met veel grote dennenbossen, een redelijk 'platte' weg langs een mooie sneldalende rivier met dikke keien in een vallei die soms heel smal is waardoor we vlak naast het water en tegen de bergen fietsen en soms breed genoeg is voor enkele hopplantages, een kiwiplantage, een blauwbesplantage (een kilo bosbessen opgesmikkeld!) veel appelplantages en wat kuddes.
Motueka is een vakantie in een vakantie: een holiday park met een verwarmd zwembadje, een springkussen (daar zullen Jolan en Tinka de details nog wel eens over geven), en onze tent tegen de speeltuin en toch heel veel ruimte. We blijven hier ook een extra dag om ons Abel Tasman avontuur te boeken.
Morgen fietsen we 17 km naar Kaiteriteri beach vanwaar een watertaxi ons een uur zal meevoeren naar een verlaten strand in het Abel Tasman park waar je slechts per boot geraakt. We hebben eten ingeslagen voor twee dagen. De taxiboot komt ons 4 maart weer oppikken. We fietsen niet rond het Abel Tasman park naar het meest noordelijke puntje van het zuidereiland omdat je dan van zee tot zee een berg van 800 m hoog over moet. Nee bedankt, we blijven liever aan de onderkant van het park en ontdekken Abel Tasman wel via de watertaxi van onderuit. Daarna zakken we verder af naar de Marlbourough eilanden. .... En het weer BLIJFT (in tegenstelling tot de onderkant van de planeet) schitterend, voor ons een godsgeschenk, de boeren beginnen hier stevig te vloeken.