Etappe 4: Abel Tasman tot Nelson
Vanop het Kaiteriteri strand laten we ons met een watertaxi afzetten op een strandje midden in het AbelTasman nationale park dat slechts per boot, kayak of te voet te doorkruisen of bereiken is. Gele strandjes liggen ingeboezemd tussen hoge ondoordringbare bergen, slechts 1 langgerekt wandelpad en de zee verbinden deze idyllische verlaten strandjes. De gele bobyaktas met slaapspul, de 2 tenten en fietstas met 8 onderbroeken, 10 pampers en 5 warme truien en lange broeken en voldoende eten nemen we mee. De fiets en de andere 7 fietstassen laten we voor 3 dagen achter. Nu liefst echt geen koortsaanval of tandpijn, we zitten volkomen afgelegen, flitst het even door ons hoofd. Omdat ons de voorbije 2 maand nog niks is overkomen (niemand ziek) zijn we daar wel redelijk gerust op. Ik neurie onbewust bijna de ganse tijd het heerlijke nummer 'guaranteed' van de soundtrack 'into the wild'. Zo voelen we ons helemaal. Helemaal weg, al snel ontzettend vuil, en nog meer verwilderd dan we al waren. De dag na aankomst wandelen we via het enige pad tot 2 baaien verder -waar een lodge fanta en cola schenkt, yes (maar toch niet zo 'into the wild')- en terug. Het wordt een ferme dagtocht, heerlijk. 12 km in totaal. Max in de rugzakdrager, Tinka en Jolan wandelen om beurten en wisselen af op Johnny's rug. De meisjes hebben ongelooflijk lang en flink gestapt (het was ofwel stijl naar boven, ofwel stijl naar beneden)!
Aan de superspeedy watertaxi hebben we wel allemaal een snotneus overgehouden, Max heeft de groenste. Van Kaiteriteri beach zijn we doorgereden voorbij Motueka richting Nelson. De omgeving van Motueka is een echte boomgaard streek: appels, peren, kiwi's en bessen! De soft ice wordt hier dan ook voor je neus gemaakt met verse bessen, heerlijk! In Kina, 15 km voorbij Motueka, wachtte ons een verrassing: een ultra basic hippiecamping aan een keienstrand met BAD OP HOUTVUUR tussen wei en strand. Johnny springt bij de ontdekking enthousiast een meter de lucht in en maakt er een vreugde dansje bij. We zetten de tent vlak achter dat geweldige bad zodat Johnny direct kan starten met vurke stook. Eerst Max een waske, dan de meisjes samen het bad in en daarna als die drie mopskes slapen nog even opstoken voor onszelf. Romantiek.
Nelson slaagt als stad weeral tegen (weer zoveel auto's en snelrij straten en shopping mals en bedrijven en ... bah) maar door een uitnodiging van een schat van een jonge vrouw weer een heerlijke avond beleefd. We kijken s' avonds gezellig de ongelooflijk inspirerende documentaire over de crew van de in nieuw zeeland tot zinken gebrachte greenpeace rainbow warrior, en komen er al kijkend achter dat onze gastvrouw de dochter van 1 van die Greenpeace warriors van de film is en dat is super bizar!
De trein van Picton naar Christchurch, met tusseenstop in Kaikoura, is vandaag geboekt. Nog twee weken en het avontuur zit erop, dat is plotsklaps heel snel.
We kunnen nu nog heel op het gemak de Marlbourough sounds verkennen tot in Picton.
Dag Johnny en Marlies
BeantwoordenVerwijderenwat een prachtige natuur, en de mooi combinatie van zee en bergen, maar inderdaad vooral de rust. kan me heel goed voorstellen dat die steden dan steeds tegenvallen. Geweldig dat bad, in Guatemala was er een op hout gestookt hydrotherapiebad...doet me daar aan denken. Wij vertrekken straks naar Zwitserland en logeren in een klein dorp in een huis van 350 jaar oud, verwarmd met op houtgestookte tegelkachel.
eerts langs oma om haar te feliciteren met haar 84ste verjaardag.
Groetjes
Mie en Simon