De reis loopt ten einde. De komende fietsdagen zijn op 1 hand te tellen en heimwee naar het eindeloze vakantiegevoel begint al op te borrelen. Zo eindeloos als het leek bij den beginne is het helemaal niet meer. We moeten de komende dagen in de gaten beginnen houden om de trein Picton-Kaikoura-Christchurch niet te missen.
Onderweg van Nelson naar Havelock (3 dagen, 90 km) eerst twee reuze bergen getrotseerd (400 meter en 300 meter hoog, we fietsten er 1 per dag, zie sectie bij de fotoos) en daarna als beloning een paradijselijke DOCcamping getroffen, Pelorus bridge, waar we besloten ondanks de beperkte voorraad toch 2 nachtjes te blijven. Bij de pelorus brug en dus vlakbij de camping kon een eethuisje met miniwinkeltje ons wel voldoende calorieën verkopen: ijsjes, enkele stevige brokken lasagne, een linzen-curry pie en eikes en een plat wit brood voor verloren bokes. Havermoutse pap (op basis van water + melkpoeder) hadden we zelf nog in voorraad, dat smaakt ons allevijf elke ochtend weer goed! De tent staat onder grote boomvarens in mals groen gras, een groot bivakhuis kijkt met een houten terras dat zich rond immense bomen slingert uit over de rivier en rondom rond oerwoud. Alle kampeerders hebben een zee van ruimte en rond het bivakhuis (douches en een geriefelijke keuken) heerst een gezellige bedrijvigheid.
De Pelorus river zat vergeven van die lastige sandflies (steekvliegjes voor Tinka en Jolan) dus we gaven de voorkeur aan een oerwoudwandeling naar de watervallen. Later op de dag hebben we de rivier toch niet kunnen weerstaan en zijn we met lange broek en lange mouwen het water in gedoken..... en toch nog overal geprikt dedju.
Er restte ons vandaag een korte dag (20 km) tot Havelock. (ook maar 6 sneeën wit brood, een blik olijven, een zakje paaseitjes en 2 mueslibars)
We hebben net reuzegrote groenlipmosselen gesmuld in een veel te klassevol restaurant bij de jachthaven van Havelock, een sympathiek haventje met niets dan pleziervaart tussen de donker dengroene en dorgele heuvels onder een strakblauwe hemel. De witte yachtjes steken fotogeniek af tegen die achtergrond. Morgen hebben we weer een watertaxi geregeld die ons naar een eindje of topje van een grillig schiereiland in de Marlbourough Sounds vaart, deze keer nemen we de fietsen mee op de watertaxi zodat we in 4 fietsdagen het schiereiland kunnen affietsen tot aan Linkwater, het laatste stadje voor Picton waar we de trein terug nemen.
Het weer is nog steeds abnormaal fenomenaal fantastisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten