Het eerste doel was Rotterdam met een afspraak om 14u bij de fietsenmaker waar Johnny's sjieke stadsfiets vandaan komt, voor een eerste gratis afstelling na 5 maanden. Goed dat we die afspraak hadden, anders hadden we waarschijnlijk nog uren, en wie weet zelfs dagen blijven prullen in Antwerpen.
Na Rotterdam rijden we onmiddelijk door naar Amsterdam. De kinderen klagen al. Buikpijn, verveling, honger. We hebben eigenlijk geen mondvoorraad bij (wel 30 pakken met falafelachtig veggieburger-poeder, maar geen enkele koek of brood), en de namiddagspits zet op rond Amsterdam. Oh jee, wat doen wij in Godsnaam in een mobilhome? Waarom zitten we niet op de fiets? ... Zo spookt het door ons hoofd.
We stappen uit aan de rand van Amsterdam, plunderen een LIDL en springen op de fietsen naar het stadscentrum. En dat voelt al stukken beter: fietsen door de rukwind heen en over de grachtjes, een 6€-pizza in een hippe en gekleurde wijk en een ijsje knal in het centrum. Daar genieten we van. We leggen lekker uitgewaaid de kindjes te slapen en rijden daarne verder richting Enkhuizen waar het Zuiderzeemuseum morgen op het programma staat. We stranden om 22u op een autostradeparking vlak voor de afrit 'Enkhuizen' en hebben lessen geleerd:
1. Beperk het rijden overdag tot het absolute minimum en rij vooral als voor Tinka, Jolan en Max de nacht is begonnen
2. Zorg dat er steeds een droge koek, brood en fruit aanwezig is, zeker tijdens het rijden
3. Neem zoveel mogelijk de fiets voor uitstapjes
DAG 2
Nog maar 20 km tot aan de ingang van het Zuiderzeemuseum, maar Jolan haalt het net niet en de parking opdraaiend braakt Jolan al haar fristi en cornflakes eruit. Les 4. : Ook al beperk je de kilometers rijden overdag, laat Jolan zelfs voor kleine ritjes vooraan zitten.
Het Zuiderzeemuseum is fantastisch. Het weer is aan de gure en kille kant, maar we vermaken ons de hele dag in de Hollandse ouderwetse gezelligheid van molens, piepkleine huisjes, grachtjes en folklore. We rijden een heel kort stukje tot aan een natuurcamping vlakbij, nabij Medemblik, en genieten van het thuis-zijn in ons compacte campertje. Max geniet van zijn koffertje speelgoed, Tinka bladert door haar kaft met foto's van juf Charisse, Jolan stoeit wat met Johnny en ik kook pasta-pesto. Buiten is het kil, maar binnen heel knus. Ik ben toch maar even heel blij dat we in een mobilhome zitten en niet buiten voor een tent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten